Ani się spostrzeżesz, jak ta sympatyczna, kolorowa gra wyciśnie z ciebie siódme poty, zmusi bliskich do słuchania klątw i obelg, a gamepada prawdopodobnie odeśle na wcześniejszą emeryturę.

Przesadzam, ale tylko trochę. Ori and the Blind Forest jest przez więk

Wasteland 2 byłby dużo lepszym RPG, gdyby nie to, że wyszedł w podobnym czasie co Divinity: Original Sin i Pillars of Eternity, które pokazały nam, że klasyczne gry fabularne z widokiem izometrycznym nie muszą być jednocześnie tak głęboko zakopane w przeszłości.

Granie na nostalgii rzadko kiedy okazuje się równie udane.

Wiecie, na czym polega problem wielu produkcji? Ich twórcy za cholerę nie rozumieją medium, w jakim tworzą. W efekcie powstaje mnóstwo gier, które w bardzo ciekawy sposób łączą

Trudno nie polubić sequela Dumb Ways to Die, ale twórcy zaczynają stąpać po granicy dobrego smaku.

Dla osób nie w temacie: Dumb Ways to Die zaczęło się jako kampania promująca bezpieczeństwo w komunikacji miejskiej – w dość obrazowy sposób

Circle to niezły dowód na to, że Flappy Bird mogło być dużo lepszą grą, gdyby ją nieco lepiej zaprojektowano.

Rozgrywka jest prosta jak konstrukcja cepa i sprowadza się do rytmicznego stukania w ekran. Chodzi o to, by podbijać znajdujące się na środku

Z pozoru głupie pomysły często okazują się najlepsze.

Peggle jest tego doskonałym dowodem. Gra, w której musimy uderzyć kulką we wszystkie inne kulki na planszy, by w nagrodę obserwować jak animowany koń tańczy w ekstazie do muzyki klasycznej – cóż,

Zaskakująco udane połączenie komiksu i poważnej tematyki.

Ubisoft to cholernie wielki wydawca, który większość swojej uwagi skupia na molochach takich jak Assassin’s Creed albo Far Cry. Każdego roku wydaje jednak co najmniej dwie mniejsze produkcje, w któ

Blizzard stworzył świetne, wciągające rozszerzenie, które jednak rzadko wykracza poza bezpieczne rejony.

Cała minikampania podzielona jest na pięć rewirów, w których walczymy łącznie z piętnastoma bossami. Każdy boss to osobna zagadka, którą

TowerFall to tytuł trudny do oceny, bo albo pokochasz go od pierwszego wejrzenia, albo po 10 minutach rzucisz padem i włączysz sobie coś innego.

Ja sam zaliczam się do tej pierwszej kategorii – być może dlatego, że w młodości mnóstwo czasu spędziłem na zaba